canım köyüm,
coçukluğumun ve yazlarımın vazgeçilmezi,
dünüm ve bugünüm,
bazen yokluğun,caresizliğin resmi,
hayallerimin gercek adresi,
benim canım köyüm...

sabahın beşinde şehre inen arabaları,
şöförle yolcular arasındaki bitmeyen atışmaları,
akşam dörtde,beşde şehirden gelen arabaları,
kavgaları,dedikodulerı,bitmeyen olayları ile benim canım köyüm...

şabangiller,dursun dayılar,aliosman amcalarla belleğimde bütünleşen,
hele birde fındıkta kalabalıklaşan nüfüsuyla,
uzak diyarlardan gelen tanıdıklar,akrabalarla canlanan,
benim canım köyüm

yenilen domatesin,ekmeğin,corbanın tadının bir başka olduğu,
oynanan oyunlara,yapılan sohbetlere doyumun olmadığı,
kedendüzüm,garacasuyum,değirmen yanım,
benim canım köyüm...

fındık sonunda konukların dönüşü ile hüzünlenen,
fındıkların yapraklarını döktüğü,
yeşilin yerini sarıya emenet ettiği,
düğünleri,bayramları,sevdaları ile
benim canım köyüm.